W tej części artykułu znajdziecie Państwo informacje, jaki wpływ na leczenie schorzeń schizofrenicznych ma otoczenie , dlaczego osoby bliskie powinny być włączone w proces rehabilitacji , co jest ważne w codziennym kontakcie z chorym, wreszcie – na jakie niebezpieczeństwa są narażeni i jakie potrzeby mają członkowie rodziny.

W jaki sposób osoby bliskie moga pomóc choremu?

Schorzenie schizofreniczne nie powinno być postrzegane jako „normalny“ kryzys, który sam z siebie po jakims czasie znowu ustąpi, lecz jako poważne schorzenie, wymagające leczenia. Jeśli chory oraz członkowie jego rodziny zaakceptują ten fakt, to pierwszy krok w kierunku powodzenia został zrobiony.
Jak wspomniałam w poprzedniej części artykułu optymalne leczenie jest kombinacją terapii farmakologicznej oraz psychosocjalnej. Obiecuje ona największą poprawę wówczas, gdy pacjent i jego bliscy są gotowi współpracować z lekarzem i trzymać się podjętych ustaleń.

W jaki sposob osoby bliskie moga pomoc choremu?

Ważne jest w codziennym życiu rodzinnym przestrzegać następujących wskazówek i reguł:

• Chorzy nie są w stanie pracować lub uczyć się w tym samym wymiarze, co osoby w pełni zdrowe. Warto jest pamiętać zawsze o tym, iż mniejsza wydolność nie jest skutkiem lenistwa, lecz zmniejszonej odporności psychicznej i fizycznej.
• Osoby dotknięte chorobą potrzebują możliwości wycofania się i atmosfery spokoju. W wyniku swojej choroby często nie są one w stanie odróżniać bodźców ważnych od błachych, co powoduje poczucie przeciążenia. Dlatego stres i zdenerwowanie bardzo obciążają ich stan zdrowia.
• Chorzy potrzebują uregulowanego trybu życia oraz osób, na których mogą polegać. Bardzo ważna jest prosta i konkretna komunikacja z chorym członkiem rodziny , unikanie krytyki i kłótni.
• Osób dotkniętych schorzeniem nie należy przeciążać nadmierną liczbą obowiazków ale też nie pozwolić na to , by ich dotychczasowe kompetencje zanikły w wyniku braku treningu. Ważny jest więc odpowiedni balans między odpoczynkiem i aktywnością.
• Chory oraz członkowie jego rodziny powinni w okresie remisji choroby czyli w fazie poprawy samopoczucia, omówić z lekarzem, co robić w przypadku pogorszenia .
• W przypadku , jeśli chory ma halucynacje i urojenia , nie powinno się na siłę próbować mu ich wyperswadować.Należy przyjąć do wiadomości, iż w mniemaniu chorego są one rzeczywiste,ale z drugiej strony nie utwierdzać go w tym przekonaniu. Najlepiej zachowywać się neutralnie i postarać się, by chory otrzymał jak najszybciej pomoc lekarską.
• Osoby, które cierpią na schorzenia schizofreniczne, cieszą się tak samo jak zdrowe z aprobaty i pochwał. Srodkami tymi osiągnąć można w codziennym kontakcie więcej niż krytyką!
• Istotne jest , by nie stawiać choremu i sobie żadnych nierealnych, przesadzonych celów. Zbyt dużo presji wywieranej na pacjenta doprowadzić może do pogorszenia choroby.
• Członkowie rodziny powinni dbać o własną psychohigienę , o swoje zdrowie oraz starać się prowadzić w miarę normalny tryb życia i utrzymywać swoje kontakty towarzyskie.
Proszę pamiętać o zasadzie-
Tylko, będąc samemu zdrowym i dobrze się czując, jestem w stanie pomóc choremu członkowi rodziny. Zyj więc swoim życiem!

Oparcie w rodzinie albo przyjaciołach jest dla osób, które zapadły na schorzenie schizofreniczne niezwykle ważne i potrzebne. Jak wcześniej zaznaczyłam choroba doprowadza do ograniczenia kontaktów społecznych a czasem całkowitej izolacji. Tak więc członkowie rodziny są często jedynymi, ktorzy się o chorego troszczą.Jest on na tę opiekę w przypadku sytuacji kryzysowych ale też przy problemach życia codziennego skazany. To właśnie osoby bliskie, które doskonale znają chorego, odgrywają decydującą rolę we wczesnym rozpoznaniu choroby lub jej grożącego nawrotu. Sam chory nie jest najczęściej sam zdolny zauważyć u siebie zmian chorobowych. Dlatego ważne jest, by rodzina orientowała się w symptomach schorzenia. Informacje ,wsparcie oraz praktyczną pomoc bliscy mogą otrzymać w tzw. grupach psychoedukacyjnych. Dodatkowe pozytywne działanie takich grup polega na fakcie, iż spotykają się w nich ludzie z podobnymi problemami, co daje poczucie większego zrozumienia. Same tylko rozmowy z osobami znajdującymi się w podobnej sytuacji życiowej pomagają lepiej poradzić sobie z obciążeniem związanym z chorobą żony, męża czy dziecka. To natomiast przynosi w końcu korzyść samemu choremu, ponieważ przeciażeni , zestresowani bliscy nie są dla niego w rezultacie żadną pomocą. Tak więc jednym z najważniejszych celów grupy psychoedukacyjnej jest dobrze funkcjonująca , partnerska współpraca między pacjentem, członkami rodziny i lekarzem.

W Austrii pomoc dla członków rodzin osób, które zachorowały na schorzenie psychiczne świadczy :
HPE –Österreich Hilfe für Angehörige und Freunde psychisch Erkrankter